Xiaomi Mi Smart Home Hub 2 - centralka WiFi/ZigBee/Bluetooth + LAN
- Nowość!
- Darmowa dostawa
Proces drukowania 3D pozwala tworzyć trójwymiarowe obiekty na podstawie modelu stworzonego w oprogramowaniu do projektowania wspomaganego komputerowo (CAD). Druk 3D jest częścią metod addytywnych - polegających na tworzeniu przedmiotów poprzez dodawanie elementów; w przypadku drukowania trójwymiarowego przedmiot powstaje warstwa po warstwie. M.in. tym druk 3D odróżnia się od innych technologii wytwarzania przedmiotów, takich jak obróbka skrawaniem, odlewanie czy procesy kucia, w których materiał jest usuwany z elementu magazynowego lub wlewany do formy i kształtowany za pomocą matryc, pras i młotów.
Zobacz również
Termin “druk 3D” obejmuje szereg różnych procesów technologicznych, w których materiał jest łączony lub zestalany pod kontrolą komputera w celu wytworzenia trójwymiarowego obiektu z dodawanego przez odpowiedni układ materiału. Może on być dostępny w różnej formie, takiej jak cząsteczki cieczy, ziarna proszku, żywica czy roztopione tworzywo. Jedną z kluczowych zalet drukowania 3D jest możliwość wytwarzania bardzo skomplikowanych kształtów lub geometrii, a warunkiem wstępnym do produkcji dowolnej drukowanej części 3D jest cyfrowy model 3D lub plik CAD. To bardzo ułatwia projektowanie i szybką produkcję elementów - właśnie dlatego drukarki 3D często wykorzystywane są do szybkiego prototypowania elementów mechanicznych.
Pierwszy raz pomysł druku 3D pojawił się w latach ‘70 XX wieku, ale dopiero pod koniec lat ‘80 pojawiły się pierwsze drukarki FDM, popularne do dzisiaj. W latach ‘90 techniki drukowania 3D uznawano za odpowiednie tylko do produkcji funkcjonalnych (z pewnymi ograniczeniami) lub wizualnych prototypów. Szybkie prototypowanie było wówczas jedynym zastosowaniem systemów druku 3D. Obecnie precyzja, powtarzalność i zakres materiałów wykorzystywanych w drukarkach 3D wzrosły do tego stopnia, że niektóre procesy druku są uważane za opłacalniejsze jako technologia produkcji przemysłowej niż klasyczne stosowane dotychczas metody - szczególnie w produkcji niewielkich serii. Dzięki temu pojęcie produkcji addytywnej weszło na stałe do przemysłowego słownika.
Istnieje wiele różnych procesów drukowania 3D. Można pogrupować je w kilka kategorii. Główne różnice między procesami polegają na sposobie osadzania warstw. Najpopularniejsze metody wykorzystują topienie materiał w celu ekstrudowania warstw. Najpopularniejsza metoda tego rodzaju - FDM - wytwarza przedmiot z stopionego tzw. filamentu, który natychmiast za dyszą twardnieje, tworząc warstwy. Techniki fuzji złoża proszkowego obejmują kilka procesów, które można stosować z szerokim gronem materiałów i struktur. Techniki te obejmują selektywne oraz bezpośrednie spiekanie laserowe. Metody te oferują większe rozdzielczości niż FDM, ale są znacznie droższe. Inne metody utwardzają materiały płynne przy użyciu różnych zaawansowanych technologii, takich jak stereolitografia czy fotopolimeryzacja. Systemy takie natryskują warstwę fotopolimeru na obiekt i selektywnie utwardzają go światłem UV. Przy wykorzystaniu fotopolimeryzacji wielofotonowej łatwo jest wytwarzać obiekty nawet poniżej 100 nm, ale są to trudne i drogie metody.
Druk 3D ✔️ to przeciwieństwo wytwarzania substrakcyjnego, które polega na wycinaniu czy wydrążaniu kawałka metalu lub tworzywa sztucznego za pomocą frezarki albo podobnych urządzeń. Druk 3D umożliwia wytwarzanie skomplikowanych kształtów przy użyciu mniejszej ilości materiału niż w przypadku tradycyjnych metod produkcji.
Rodzaj materiału do druku 3D zależy od technologii, z której korzysta drukarka 3D. A jest ich mnóstwo: tworzywa sztuczne (filamenty)✔️, materiały proszkowe, żywice, metale i stopy, włókno węglowe, grafit i grafen, nylon, papier, a nawet produkty spożywcze!
Kompleksowy poradnik zamieściliśmy w dziale Druk 3D na Botland Blog. Filamenty są produkowane z termoplastycznych tworzyw. Niektóre z nich syntezowane są od początku do końca na bazie sztucznych substancji, inne, jak choćby najpopularniejsze filamenty PLA (poliaktyd), powstają na bazie surowców pochodzenia naturalnego.
W kwestii wyboru software'u do drukowania 3D warto postawić na Autodesk Fusion 360, Autodesk AutoCAD, Ultimaker Cura, TinkerCAD, SketchUp czy MeshLab. Możesz także zacząć od Morphi. To aplikacja do tworzenia oprogramowania 3D opracowana przez nowojorski startup i przeznaczona do użytku na tabletach przez początkujących.
Trzy fundamenty kosztów drukowania 3D to oczywiście sama drukarka 3D, koszt materiału, czyli najczęściej szpuli filamentu, oraz zużycie prądu. Możemy dołączyć do tego dodatkowe akcesoria. Więcej na temat kosztów druku 3D i obniżania ich można przeczytać na Botland Blog.
Na początek warto poznać podstawy - co to jest druk 3D i jak działają poszczególne części drukarki 3D, choćby ramowo. Kiedy mamy już działającą drukarkę 3D i filament, to czas na pliki projektowe. Pobieramy z sieci gotowe projekty, uruchamiany maszynę i drukujemy.
Weź miękką bawełnianą, szmatkę i nanieś na nią niewielką ilość płynnej pasty polerskiej. Następnie zaaplikuj to na powierzchnię wydruku 3D małymi kołami, aż cała pasta zostanie wtarta. Po zakończeniu procesu powierzchnia będzie nieco gładsza, ale to takie zupełne podstawy. Więcej gotowych rozwiązań znajdziesz w kategorii postprocessing druku 3D.