Trudne początki
W latach 50. minionego wieku, diody elektroluminescencyjne nie były przystosowane do pracy w temperaturze pokojowej i musiały być zanurzone w ciekłym azocie, aby w ogóle mogły działać. Pierwsze diody elektroluminescencyjne dostępne komercyjnie emitowały światło tylko w podczerwieni, a mimo to w krótkim czasie znaleziono dla nich zastosowanie w czujnikach fotoelektrycznych. W 1971 roku dzięki opracowaniu lepszych materiałów półprzewodnikowych diody zaczęły być produkowane w kolorach zielonym, pomarańczowym i żółtym. W ten sposób powstały pierwsze lampy sygnalizacyjne LED. Dopiero w 1993 r. Shuji Nakamura stworzył pierwszy niebieski LED oraz ulepszył zieloną diodę InGaN. Następnie opracował także diodę białą.
Ciągły rozwój LEDów
Od 2006 r. produkowane są pierwsze diody emitujące światło o skuteczności świetlnej 100 lm/W. Cztery lata później w warunkach laboratoryjnych udaje się uzyskać skuteczność świetlną rzędu 250 lm/W. Technologia Led jest nieustannie ulepszana - dalszy rozwój kieruje się w stronę technologii OLED, która uważana jest za przyszłość rynku oświetleniowego. Organiczna dioda elektroluminescencyjna, czyli właśnie OLED wytwarzana jest ze związków organicznych. Znajdują się one w konstrukcjach elastycznych wyświetlaczy, telewizorów lub lamp sygnalizacyjnych LED. Wyświetlacze OLED są wyjątkowo cienkie, a to za sprawą braku potrzeby ich podświetlania, gdyż diody samoistnie generują światło.
Specyfikacja i budowa
Organiczna dioda elektroluminescencyjna zbudowana jest z kilku bardzo cienkich warstw materiałów nałożonych na siebie. Posiada dwie elektrody przewodzące: anodę i katodę, kolejne to warstwa przewodząca i warstwa emisyjna. Jako ich podłoże najczęściej występuje folia lub szkło. Dzięki masowemu zastosowaniu w smartfonach, od 2012 r. coraz szerzej stosowana w telewizorach technologia OLED staje się coraz bardziej powszechna dzięki wielu zaletom - kontrast oraz jasność najlepsza spośród obecnych wyświetlaczy, odwzorowanie barw nieosiągalne dla innych technologii, czy też możliwość zakrzywienia powierzchni ekranu. Dodatkowo dla tych, którym zależy na naszej planecie, w produkcji OLED nie jest wykorzystywana rtęć, co czyni je bardziej przyjaznymi dla środowiska.
Rysa na szkle
Dzięki prostej budowie i braku podświetlenia, koszty masowej produkcji są znacznie niższe w porównaniu do wyświetlaczy LCD oraz paneli plazmowych. Mniejsze zużycie energii ma wpływ także na niższy koszt eksploatacji wyświetlaczy OLED. Dzięki wykorzystaniu przezroczystego podłoża wyświetlacz może wyświetlać obraz z obu stron, co daje praktycznie nieograniczony kąt widzenia. Jest oczywiście pewne „ale” w całej palecie zalet - to żywotność organicznych materiałów, podatność na czynniki środowiskowe oraz większe zużycie energii ekranów LCD w trakcie wyświetlania białych i jasnych elementów. Niebieska dioda OLED potrafi zakończyć żywot po ok. 5000h.
