Spis treści:
- 1 Minikomputery Micro:bit – najważniejsze informacje
- 2 Micro:bit – zalety komputera kieszonkowego
- 3 Parametry techniczne Micro:bit
- 4 Pozostałe parametry płytki rozwojowej Micro:bit
- 5 Rozszerzenia kompatybilne z Micro:bit
- 6 Obudowy i akcesoria do Micro:bit
- 7 Pozostałe peryferie do Micro:bit
- 8 W jaki sposób połączyć płytkę rozwojową z telefonem?
Micro:bit to seria prostych w obsłudze minikomputerów zaprojektowanych przez BBC. Minikomputery są przeznaczone m.in. do popularyzowania nauk technicznych wśród dzieci i młodzieży w różnym wieku.
Minikomputery Micro:bit – najważniejsze informacje
Minikomputery Micro:bit wyróżniają się niewielkimi rozmiarami i ogromnymi możliwościami. Płytka rozwojowa pozwala w łatwy i przystępny sposób zrozumieć podstawy współpracy między sprzętem i oprogramowaniem. Micro:bit BBC to seria kieszonkowych minikomputerów, która została zaprojektowana w celu zachęcenia dzieci w różnym wieku do nauki m.in. elektroniki.
Minikomputer jednopłytkowy Micro:bit jest wyposażony w energooszczędny wyświetlacz LED, różnego rodzaju wejścia, wyjścia i czujniki. Dzięki nim stanowi doskonałą platformę edukacyjną, które pozwala zrozumieć podstawowe zagadnienia dotyczące programowania i elektroniki. Micro bit występuje w formie zestawów, które oprócz urządzenia głównego zawierają kompatybilne akcesoria rozszerzające możliwości minikomputera. Dostępne są również płytki bez dodatkowych peryferiów.
Micro:bit – zalety komputera kieszonkowego
Minikomputer Micro:bit wyróżnia się prostą i intuicyjną obsługą oraz przystępną ceną. Dodatkowo płytka rozwojowa została zaprojektowana w taki sposób, aby zapewnić kompatybilność z Raspberry Pi. Seria komputerów kieszonkowych jest przeznaczona dla dzieci w wieku od około 8 do około 14 lat. Dodatkowo BBC przygotowało materiały do użytku przez nauczycieli i rodziców, którzy chcą uczyć dzieci.
Parametry techniczne Micro:bit
BBC micro:bit jest napędzany wydajnym i energooszczędnym 32-bitowym mikroprocesorem. Chip jest wyposażony w rdzeń ARM Cortex M0 (lub ARM Cortex M4 w przypadku płytki BBC micro:bit 2). Z uwagi na fakt, że micro:bit nie jest wykorzystywany jako samodzielny komputer, wielu użytkowników nazywa go mikrokontrolerem.
Na płytce rozwojowej znajduje się również modułów Bluetooth umożliwiający komunikację bezprzewodową. Ponadto mikrokontroler jest wyposażony w akcelerometr, czyli czujnik mierzący przyspieszenie kątowe i liniowe. Innymi słowy, mierzy ruch płytki. BBC micro:bit ma również wbudowany magnetometr używany do pomiaru pola magnetycznego.
Pozostałe parametry płytki rozwojowej Micro:bit
Mikrokontroler ma wbudowany wyświetlacz LED typu 5 × 5, a także przyciski tact-switch. Zasilanie płytki rozwojowej może być realizowane na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest port microUSB (zasilanie napięciem 5 V), natomiast drugi to złącze krawędziowe lub bateria (zasilanie napięciem 3 V). Wymiary fizyczne mikrokontrolera Micro:bit to 50 mm x 40 mm. Najczęściej wykorzystywane zasilacze przeznaczone do dostarczania energii do płytki rozwojowej mają prąd na wejściu AC od 100 V do 240 V o częstotliwości 50 Hz / 60Hz. Z kolei prąd stały na wyjściu ma napięcie DC 5,1 V i natężenie 2,5 A.
Podłączając płytkę rozwojową do komputera, urządzenie jest widoczne jako standardowa pamięć Flash. Po załadowaniu gotowego skryptu, można rozpocząć pracę z urządzeniem. Wszystkie funkcje i procedury mikrokontrolera zostały maksymalnie uproszczone, dzięki czemu płytka może być z powodzeniem obsługiwana przez dzieci. Dodatkowo cały proces programowania może być realizowany w prostym i intuicyjnym edytorze Microbit lub przy wykorzystaniu edytora webowego.
Rozszerzenia kompatybilne z Micro:bit
Dodatkowe rozszerzenia kompatybilne z Micro:bit umożliwiają dostosowanie płytki do konkretnego projektu lub celu. Najpopularniejsze z nich to moduły pozwalające na stworzenie stacji pogodowej na podstawie mikrokontrolera.
Dużym powodzeniem cieszą się także rozszerzenia umożliwiające stworzenie własnej konsoli do gier. Warto również zwrócić szczególną uwagę na rozszerzenia, dzięki którym można zaprojektować własny smartwatch. Ponadto do mikrokontrolera można podłączyć różnego rodzaju przejściówki. Dzięki nim nie ma konieczności lutowania podzespołów. Zastosowanie rozszerzeń pozwala na szybkie podłączenie dużej liczby komponentów. Dobrym przykładem są moduły i czujniki marki Gravity. Dodatkowo do mikrokontrolera Micro:bit można podłączyć np. mały ekran LCD, na którym użytkownik może odczytywać zmienne parametry, które zostały ustawione w oprogramowaniu.
Obudowy i akcesoria do Micro:bit
Płytka Micro:bit może być wykorzystywana jako część większego projektu. Dzięki kompatybilnym gniazdom do płytek wyposażonym w 40 wyprowadzeń, można podłączyć do mikrokontrolera różnego rodzaju akcesoria i urządzenia. Montaż zewnętrznych peryferiów odbywa się poprzez montaż na płytce PCB. Na szczególną uwagę zasługują również nakładki z joystickami, diodami LED oraz z głośnikami.
Osobną grupą akcesoriów kompatybilnych z Micro:bit są obudowy. Wybrane modele chronią mikrokontroler przed osadzaniem kurzu i innych zanieczyszczeń, m.in. na ścieżkach elektronicznych. Dobrym wyborem są także obudowy wykonane z lekkiego i wytrzymałego tworzywa. Modele tego typu stanowią skuteczne zabezpieczenie przed uszkodzeniami mechanicznymi mikrokontrolera (np. na skutek upadku).
Pozostałe peryferie do Micro:bit
Do płytki rozwojowej Micro:bit można podłączyć również sterowniki do silników i serwomechanizm, które sprawdzają się m.in. w trakcie konstruowania robotów. Do minikomputera można także podłączyć różnego rodzaju ekspandery wyprowadzeń, które rozszerzają możliwości wykorzystania płytki.
Na szczególną uwagę zasługują specjalne przejściówki z wyprowadzeń na płytce rozwojowej na popularne męskie goldpin, charakteryzujące się takim samym rastrem jak raster płytki stykowej.
W jaki sposób połączyć płytkę rozwojową z telefonem?
Do połączenia płytki rozwojowej Micro:bit jest wymagana zainstalowana aplikacja na telefon z systemem operacyjnym Android. Oprogramowanie można pobrać ze sklepu Google Play Store. Aplikacja wyszuka mikrokomputer BBC micro:bit znajdujący się w pobliżu telefonu. W kolejnym kroku urządzenia zostaną ze sobą sparowane, a co za tym idzie połączone.
