Spis treści:
- 1 Stabilizator LM317 – zakres napięcia zasilania od 1,2 V do 37 V
- 2 Przykładowe zastosowania stabilizatora napięcia LM317 w obudowie TO-220
- 3 Wady i zalety stabilizatora LM317
- 4 Stabilizator LM317 – dodatkowe informacje techniczne
- 5 Stabilizator LM317 – podstawowe informacje o obudowie
- 6 Właściwości obudowy TO-220
- 7 Montaż przewlekany stabilizatora liniowego LM317 w obudowie TO-220
- 8 Co jeszcze warto wiedzieć o montażu THT?
LM317 to skrótowa nazwa stabilizatora liniowego przeznaczonego do montażu przewlekanego THT. LM317 jest wykorzystywany do zasilania układów napięciem od 1,2 V do 37 V.
Stabilizator LM317 – zakres napięcia zasilania od 1,2 V do 37 V
Stabilizator liniowy LM317 jest elementem elektronicznym wyposażonym w trzy wyprowadzenia w postaci nóżek drucianych. Pozwala na uzyskanie napięcia wyjściowego zawierającego się w zakresie od 1,2 V do 37 V. LM317 znajduje zastosowanie w różnego rodzaju układach elektronicznych wymagających do pracy stabilnego i regulowanego napięcia.
Stabilizator liniowy jest zamknięty w obudowie TO-220 gwarantującej wydajne odprowadzenie ciepła, dzięki czemu element może bezpiecznie pracować podczas maksymalnego obciążenia. Maksymalny prąd wyjściowy stabilizatora LM317 jest równy 1,5 A. Uniwersalne zastosowanie, w połączeniu z prostym montażem i szerokim zakresem regulacji napięcia wyjściowego sprawia, że stabilizator jest powszechnie używany przez profesjonalistów i hobbystów.
Przykładowe zastosowania stabilizatora napięcia LM317 w obudowie TO-220
Stabilizator liniowy LM317 może być wykorzystywany do budowy prostego i niezawodnego zasilacza regulowanego na płytce prototypowej. Zasilacz tego typu, ze względu na stosunkowo duży prąd wyjściowy i szeroki zakres regulacji, może być z powodzeniem wykorzystywany do stabilnego i bezpiecznego zasilania różnego rodzaju projektów elektronicznych.
Następne zastosowanie wymaga użycia układu LM337T, dzięki któremu można w szybki i prosty sposób wykonać zasilacz regulowany z napięciem wyjściowym dodatnim oraz ujemnym. Taki zasilacz doskonale nadaje się do uruchamiania różnego rodzaju układów ze wzmacniaczami operacyjnymi i pozwala na wykonywanie testów uruchomieniowych układów elektronicznych. Inne zastosowanie stabilizatora liniowego LM317 to ładowarki przeznaczone do uzupełniania energii w różnego rodzaju akumulatorach.
Wady i zalety stabilizatora LM317
Do najważniejszych zalet układów zasilających tego typu należy zaliczyć możliwość precyzyjnej regulacji napięcia wyjściowego i stabilność napięcia, niezależną od zmiany napięcia wejściowego oraz obciążenia.
Z kolei do wad zaliczają się straty energii w formie ciepła, które mogą doprowadzić do konieczności zastosowania dodatkowego radiatora w przypadku dużych prądów obciążenia. Kolejną wadą jest różnica między poziomem napięcia wejściowego i wyjściowego (tzw. drop-out voltage), które może nieznacznie ograniczyć zakres regulacji.
Stabilizator LM317 – dodatkowe informacje techniczne
Maksymalny prąd wyjściowy stabilizatora LM317 wynosi 1,5 A. Warto jednak pamiętać, że ta wartość może być ograniczona na skutek ekspozycji na wysoką temperaturę. Za bezpieczną i stabilną pracę stabilizatora odpowiadają wbudowane zabezpieczenia chroniące nie tylko przed przegrzaniem, ale również przed przeciążeniem prądowym.
Stabilizator LM317 – podstawowe informacje o obudowie
Stabilizator LM317 jest zamknięty w obudowie TO-220 (z ang. Transistor Outline 220). To jedna z najbardziej rozpowszechnionych typów obudów wykorzystywanych do zabezpieczenia różnego rodzaju elementów elektronicznych. Została zaprojektowana z myślą o łatwym montażu i efektywnym odprowadzaniu nadmiaru ciepła.
Obudowa TO-220 składa się z metalowego radiatora, czyli płytki, do której jest przymocowany układ. Z kolei część izolacyjna jest wykonana z tworzywa sztucznego. Znajdują się w niej trzy wyprowadzenia w postaci drucianych nóżek. Metalowy radiator ma za zadanie nie tylko wydajne odprowadzanie ciepła generowanego przez układ w trakcie pracy, ale również stanowi strukturalny element obudowy.
Właściwości obudowy TO-220
Stabilizator LM317 zamknięty w obudowie TO-220 jest przystosowany do montażu przewlekanego THT (z ang. Through-Hole Technology). Zapewnia szybki i łatwy montaż na powierzchni płytki drukowanej (PCB) lub bezpośrednio na radiatorze. Ponadto budowa TO-220 jest zaprojektowana do efektywnego odprowadzenia ciepła, co pozwala na stosunkowo duże prądy obciążenia.
Oprócz liniowych stabilizatorów napięcia LM317, obudowa TO-220 jest powszechnie wykorzystywana w różnego rodzaju aplikacjach elektronicznych, takich jak sterowniki silników, zasilacze, układy regulacji i wiele innych. Minusem obudowy TO-220 jest stosunkowo duży rozmiar, który może utrudniać montaż w ograniczonych przestrzeniach.
Montaż przewlekany stabilizatora liniowego LM317 w obudowie TO-220
Montaż THT to podstawowa technika lutowania różnego rodzaju podzespołów elektronicznych, które są wyposażone w wyprowadzenia (druty), nazywane także nóżkami. Montaż polega na wyprowadzeniu nóżek na drugą stronę płytki PCB poprzez otwory. Na drugiej stronie płytki znajdują się pola lutownicze, do których należy przylutować wyprowadzenia. Pola lutownicze są połączone ze ścieżkami przewodzącymi płytki PCB. Jeżeli zachodzi taka konieczność, nadmiernie długie wyprowadzenie należy delikatnie odciąć.
W zastosowaniach przemysłowych montaż przewlekany THT został wyparty przez technologię SMD, która jest znacznie szybsza. Jednak w projektach amatorskich nadal wykorzystuje się montaż THT, który jest łatwy w nauce i wykonaniu, nawet przez początkujących elektroników. Ponadto nie wymaga zakupu i używania drogich i trudnych w obsłudze urządzeń. Kolejną zaletą montażu przewlekanego jest stosunkowo wysoka tolerancja na błędy podczas lutowania (większość z nich można szybko i łatwo naprawić).
Co jeszcze warto wiedzieć o montażu THT?
Do montażu stabilizatora liniowego LM317 w obudowie TO-220 jest niezbędna podstawowa lutownica kolbowa i spoiwo lutownicze (np. cyna). Warto również wyposażyć się w akcesoria w postaci czyścika do grotów oraz szczypiec tnących. Po przylutowaniu wyprowadzeń do pól lutowniczych, należy upewnić się czy połączenie jest prawidłowo wykonane pod względem elektrycznym i mechanicznym. Kolejne etapy składają się z kontroli jakości i testowania wykonanych połączeń.
Montaż THT jest nadal szeroko stosowany, zwłaszcza w projektach hobbystycznych i prototypach. Ponadto doskonale sprawdza się w projektach, w których jest kluczowe łatwe serwisowanie.
